Labrador Retriever

De Labrador Retriever heeft een rijke en fascinerende rasgeschiedenis die teruggaat tot de 19e eeuw. Als we kijken naar de oorsprong van de Labrador Retriever, komen we terecht in Newfoundland, een eiland voor de oostkust van Canada. Hier werden in de 18e eeuw twee verschillende soorten honden gebruikt voor het vangen van vis: de Lesser Newfoundland, een kleiner zwart-wit gestreept ras, en de St. John’s Water Dog, een grotere, zwarte hond met een dichte vacht die de voorloper is van de moderne Labrador Retriever.

De St. John’s Water Dog werd beschouwd als een uitstekende zwemmer en een natuurlijke retriever, eigenschappen die later kenmerkend zouden worden voor de Labrador Retriever. Deze honden werden door vissers gebruikt om netten binnen te halen en om bij hen aan boord te werken. De Engelse adel en jagers ontdekten al snel de kwaliteiten van deze honden en begonnen ze mee terug te nemen naar Engeland.

In Engeland begon de ontwikkeling van de moderne Labrador Retriever pas echt vorm te krijgen. Het ras werd verder gefokt en geselecteerd voor zijn uitstekende jachtvaardigheden, waaronder zijn vermogen om wild op te halen en zijn zachte mond. De eerste Labrador Retrievers zoals we die vandaag kennen, werden geregistreerd aan het einde van de 19e eeuw.

De naam “Labrador Retriever” komt van de regio Newfoundland waar de voorouders van het ras werden ontwikkeld, en niet van het gelijknamige hondenras. In 1903 werd de Labrador Retriever officieel erkend als ras door de Engelse Kennel Club, en in 1917 werd de eerste Labrador Retriever Club opgericht.